Düşman Kardeşler:Ülkücüler ve Devrimciler

68 Kuşağı gençliğin hikayesi kitaplarla ancak anlatılabilir. Burada kısa bir özet yapacağız.

Gençlerin kanlı kavgası karşısında siyasi irade ve üniversite yönetimi etkisiz kalıyordu. Ülkeyi daha farklı mecralara sürüklemek için bir “üst aklın" yönetiminde işlerin yönetildiğini mutlaka bilen vardı fakat gençlik bilmiyordu.

Ülkücülere siyasal ideoloji eğitimi ve örgütlenme desteği veren MHP genel başkanı Alparslan Türkeş Bey, işin gidişatının nereye varacağını biliyor olmalıydı ki yine kendisinin önerisiyle kurdurduğu Ülkü Ocakları Birliği genel başkanı Aytekin Yıldırım’a özel bir görev verir. (ilginçtir; her nedense ülkücü hareket ülkü ocaklarının kuruluşu, birlik haline gerilmesi ve ilk başkanı hakkında pek bahsedilmez, sanki bir gizli el o eylemi önemsizleştirmek için özel gayretli..).

Aytekin başkanla Dev-Genç başkanı Atilla Sarp’ın barış yapması için Aytekin Yıldırım’ı parti merkezine çağırarak talimat vermesi son derece önemli bir gelişmeydi. (Detay için bakınız, YÖO’ları ve 68 Kuşağı Gençlik, 2023, kitabımız)

Olayın özeti şöyledir: Ülkücü ve Devrimci gençler her yerde çatışma halindeler. Buna bir çözüm arayışında olan Türkeş Bey, takvim yaprağı 10 Ocak 1970 tarihini gösterdiğinde, Ülkü Ocakları Birliği Genel başkanı Aytekin Yıldırım’ı çağırdığında mealen şu ifadelerle bir telkinde bulunur. “...Türkiye bir felakete doğru sürükleniyor. TSK içerisinde darbe heveslisi birtakım cuntalar var. Onlar öğrenci olaylarını kullanarak darbe yapacaklar. Biz kenara çekilelim. Tahriklere kapılmayalım. Aşırı soldan gelecek saldırılara cevap vermeyelim. Ama bu durumdan Dev-Genç’in de haberi olsun. Onlar da bir kenara çekilsinler. Okul boykotu vs gibi eylemlerine biraz ara versinler. Kendilerini bu darbe heveslilerine kullandırtmasınlar. Mümkünse Dev-Genç'le bir barış anlaşması yapın. Müştereken basın toplantısı, hatta ortaklaşa bir miting düzenleyin!"

Bu ifadeler, Türkeş Bey’in Aytekin Yıldırım’a talimatıydı.

***

Türkeş Bey’in bu talimatı üzerine Ülkü Ocakları Birliği genel başkanı, Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi öğrencisi Aytekin Yıldırım, Atilla Sarp’a ulaşmanın yolunu bulur ve Dev-Genç başkanı Atilla Sarp'a kendisiyle görüşmek istediğini haberini gönderir. Tabii ki karşı tarafta oluşan “şok” etkiyi tahmin etmek güç değildir. Fakat görüşme şartları vardır. Aytekin Bey hepsini kabul eder (Detay için: Demir,2023).

Ülkü ocakları genel başkanı yanına bir arkadaşını alarak, 12 Ocak 1970 günü Ankara Seyran bağlarındaki Dev-Genç tarafından kullanılan bir “hücre” evine gider.

Atilla Sarp’ın görüşme şartı, Aytekin başkan silahsız olacak ve yanında sadece bir kişi ile gelecek. A. Yıldırım kabul eder ama yine de tedbir amaçlı belinde Türkeş Bey’in özel kalem müdürü Hamdi Başçavuşun verdiği emanet bir tabanca vardır. Yanına aldığı bir arkadaşı ise Tarsuslu Hayri Çintemur’dır. Randevu verilen Dev-Genç hücre evinin olduğu adrese Ankara’nın meşhur ayaz soğuğunun olduğu bir akşamında gidereler. Devrimci Ülkücü barışı için “barış elçileri” olarak gidereler.

***

Ülkü Ocakları Birliği genel başkanlarını sahipsiz bırakacak değillerdi elbette. Bunun için gerekli tedbirlerin önceden ama sezdirilmeden alınması gerekirdi. Bu görevi Adanalı Fehmi Yücesoy yönetiminde “serdengeçti” ülkücülerin yer aldığı bir kadro, belirtilen adresin yakın alanlarını farklı kimlikler kullanarak ablukaya alırlar.

Görüşme anında konuşulanlar, tepkiler ve varılan sonuç hakkındaki tüm bilgiler bizzat Aytekin Yıldırım’ın kendi ifadelerinden derlediğimiz orijinal şekliyle, yukarıda referans olarak verdiğim kitapta, ayrı bir bölüm olarak yazıldı (Bakınız: Demir, 2023).

Burada tekrarlamayacağım.

Toplantıya Dev-Genç adına önce yaklaşık 15 kişi kadar militan grup katılır ve Aytekin Yıldırım'ı sorgularlar. Sonra dar bir kadro ile esas görüşmelere geçiliyor. Dev-Genç adına Atilla Sarp, Ruhi Koç (Tıp fakültesinde öğrencim oldu), M. Kemal Çamkıran olmak üzere daha az kalabalık bir grup görüşmeye katılır fakat esas konuyu yönetimdeki kişilerle baş başa yapar Aytekin Bey. Barış görüşmesi akşam saat-19.00da başlıyor ve ertesi sabah saat 06.00’da bitiyor.

***

Düşman kardeş kanını durduracak sözlü barış mutabakatı gerçekleşiyor fakat yazıya dökülmüyor.

Uzun gecenin sonunda ülkücü gençlik ile devrimci gençlik arasında varılan mutabakat tamamen sözlü olarak teyit ediliyor, yazılı hiçbir belgeye yansımıyor.

Bu sözlü anlaşmaya göre;

*Silahlar gömülmeyecek fakat kınından da çıkmayacak. Kavgalara son verilecek.

*İki başkan arasında özel telefon numaraları olacak. Her gün karşılıklı bu telefonlardan haberleşecekler.

*Dev-Genç yanına “Sosyal Demokrasi Dernekleri” ile “CHP” örgütleriyle işbirliği yaparak “Antiemperyalist temelli mitingler yapacaklar.

*Ülkü Ocakları da “Adalet Partisinin Gençlik Kollarını” yanına alarak yine bağımsızlık mitingleri yapacak.

*Mitinglerde kullanılacak sloganlar belli olacak: “Yaşasın Tam bağımsız Türkiye!” (Devrimcilerin), “Ne Amerika, Ne Rusya, Ne Çin. Her Şey Türkiye İçin.” (Ülkücülerin).

Bu sözleşmeler tam anlamıyla iyi niyetli ve Türkeş Bey’in önerisiyle gerçekleşiyordu fakat sonuç alınır mıydı onu da zaman gösterecekti.

***

Sonradan öğrendiğime göre, Aytekin Yıldırım’ın ifadesine dayanılarak şöyle deniyor “..Varılan barış anlaşmasından duygulanan Dev-Genç başkanı Atilla Sarp bir ara heyecanlanıp ağladı” (Mehmet Özcan’dan alıntı) ifadesi gerçekten çok önemliydi çünkü her iki taraf da can pazarı yaşıyordu.

Düşman haline getirilmiş kardeşler birbirini öldürürken emperyalizmin uşağı işbirlikçiler ve ajanları el ovuşturuyordu. Bu barışın yürümemesi için “üst akıl” her iki grubun liderinin bu iyi niyetini etkisiz yapmak için karşı eylem yaptılar. Atila Sarpı DEV-GENÇ genel başkanlığından, Aytekin Yıldırımı da ÜO Birliği genel başkanlığından indirttiler! Ve kan akmaya devam etti! O günün kirli elleri bugün daha farklı şekilde devrede.

Aklı olan dersini alır!

Esen kalınız.