BEN SENİ SEVDİM EFENDİM
Sensin; iki âlemin Ay’ı , Güneş’i !
Sönüverdi, yakılan zulmün ateşi!
Ayan oldu, peygamberimin gelişi!
Ben, o sevgili kulu sevdim, efendim
**
Sarmışken dünyayı cehalet perdesi
Sundun insanlığa, kurtuluş çaresi !
Sendin insanlığın huzuru, neşesi !
Ben, o İslam nurunu sevdim, efendim
**
Hayat verdin, o susamış gönüllere !
Bal akıttın, seni çok seven dillere !
Can geldi kavrulmuş toprağa, çöllere
Ben, o temiz ruhunu sevdim, efendim
**
Karanlık dünyalara ışıksın, nursun !
İnsanlık âlemine ki; sen umutsun !
Sıkılmış gönüllere, akan huzursun !
Ben, o eşsiz duygunu sevdim, efendim
**
Hürmetine yaratıldı, bu tüm âlem !
Anlatamaz seni ne dil ne de kalem !
Ey yüce nebi, sizlere salat - selam !
Ben, o saf kulluğunu sevdim, efendim
**
Tüm yaratılmışların, en şereflisi !
Allah’ın övdüğü; nebiler, nebisi !
Tüm peygamberler içinde en yücesi
Ben, o ululuğunu sevdim, efendim
**
Hep doğru sözlü, hem de tatlı dillisin
En büyük övgülerin de; timsalisin !
Sen ki; sevgili Muhammedül Emin’sin
Ben, o olgunluğunu sevdim, efendim
**
Övülmeye, daha da çok layıksınız !
Gönüllerin, yegâne sultanısınız !
Çaresiz dertlerin de dermanısınız !
Ben, o has şuurunu sevdim, efendim
**
Ben ki; seni hiç görmeden bile sevdim
Senin güzel yoluna, gönlümü verdim !
Sana sevgimi vermek, en büyük derdim
Ben, o soyluluğunu sevdim, efendim
**
Sana olan sevgimiz ki; asla bitmez !
Sensiz bu dünya, beş para bile etmez
Seni anlatmaya, kelimeler yetmez !
Ben, böyle bir onuru sevdim, efendim
**
Ayağının bastığı, toprak olaydım !
Dilde, gönülde en çok seni anaydım!
Yoluna, kurban olmak için varaydım!
Ben, o Kur’an yolunu sevdim, efendim.