S A R I K A M I Ş    Ş E H İ T L E R İ

Yıl 1914, Sarıkamış’ın Allahüekber Dağları

Beyaz örtüsünü, ölüme sermişti kader ağları

Doksan bin Mehmed’e kurulmuştu can pazarı

Bereler buz tutmuştu, Allahüekber Dağlarında

Mehmed’im yine sefere çıkmıştı; karda, kışta

Allahüekber Dağlarına yürürken Sarıkamış’ta

Vatan için can lazımdı; savaşta, hem barışta

Sineler buz tutmuştu, Allahüekber Dağlarında

Bir savaş ki; düşmandan çetin olan o doğaya

Ayağındaki çarıkla; dayanılamazdı o soğuğa

Kadere boyun eğdiler, hem o çaresiz yokluğa

Hayaller buz tutmuştu, Allahüekber Dağlarında

Sarıkamış denince; hüzünler kaplıyor hepimizi

Doksan bin Mehmed’in hikâyesi yakar sinemizi

Tarih yeniden canlanırken; o acısı sıkar içimizi

Nefesler buz tutmuştu, Allahüekber Dağlarında

Kışın ayazında, gencecik bedenler donmuştu

Karların örtüsü, her şehidimize kefen olmuştu

O şanlı asker; düşmana değil, kar’a yenilmişti

Ciğerler buz tutmuştu, Allahüekber Dağlarında

Zaferler beklenirken, o büyük acılar yaşanmış

Yemen çölü yakarken, dondurmuştu Sarıkamış

Kara gömüldüler; yazlık elbiseyle, ayak çarıksız

Bedenler buz tutmuştu, Allahüekber Dağlarında

Hangi şartlardı ki; böylesi bir sonuç doğmuştu

Bir stratejik hata mıydı, nerde yanlışlık olmuştu

Bizlere de; tarihe not düşen bir ders mi kalmıştı

Emeller buz tutmuştu, Allahüekber Dağlarında

Ey Yüce Allah’ım! Acep bu nasıl zor bir sınavdı

Buzdan bir ölüm örtüsü ki; o tüm canları sardı

Ananın, babanın, eşlerinin gözü yollarda kaldı

Yürekler buz tutmuştu, Allahüekber Dağlarında

Sarıkamış’ın üstünde kar, altında şehitler yatar

Yaşanan o acı hatıralar; sevenlere hüzün katar

Kara gömülmüştü; her bir gönüldeki o umutlar

Tüfekler buz tutmuştu, Allahüekber Dağlarında.

                                                              Fevzi ÖZDEMİR