Ne Bilsin Öğretmenler

daha gidilecek yerler

dokunulacak gönüller var

kerpiç duvarların arasında

kocaman gülüşlü

bir o kadar ürkek

minik yürekler...

bilmediniz!

daha kayıtsız kalabalıklara

yazılmamış şiirler var

söylenmemiş sözler

aşkla aşılan tozlu yollarda

geçen bir ömür

daha kömür karası gözlere

biçilecek yıllar var

nasıl bilsin ki

buz tutmuş elleri

nefesiyle ısıtmayan

nasıl bilsin ki

tenekeden bir sobanın başında

çorap kurutmayan

rengarenk çiçeklere dönüştürür

çorak toprağı

bilmediniz!..

daha gidilecek yerler var

dokunulacak yürekler

türküler var daha söylenecek

“dağ başını duman almış

gümüş dere durmaz akar”

dört bir yanı çınlatan

incinmiş nağmeler

anmayın adımızı

bir güne mahsus

süslü sözlere

karnımız tok

incitmeyin yeter

çocuk yanımızı

oysa bilirdi

dibi tutmuş düzenin

dört bir yanı angarya

bilirdi ve yutkunurdu

bükerdi boynunu

her seferinde

içten içe

bilirdi

davulun sesi hoş gelirdi uzaktan

ve uykusuz geceler saklardı

kör kuyularda bizi

bilirdi

siz bilmezdiniz!

sevgiden yana

vurur kalbimiz

çiçeklenince gönül bahçesi

diner ağrımız

dört mevsim, renk renk açan

çocuklar

çocuklarımız…

derken

ıslanır yanaklarımız

bilmezdiniz!..

boş ver dedi üzülme

uç uçabildiğin kadar

gökyüzünde

ölümsüzlüğün rengarenk çıtalı sevincini

bırak rüzgâra

taşısın seni binlerce yüreğe

avuçlarında dua saklı çocukların

gözlerinden öp geçer

#SündüsArslanAkça