İMAM HÜSEYİN VE KERBELA
Kerbela halini muharrem ayı anlar
İslam dini uğruna verildi bu canlar
Yürekleri dağladı yere akan kanlar
Kurak çöllere birikip göl oldu sana
Fatıma anam nazik gülünü derdiler
Başını kesip bedenin yere serdiler
Yiğidime damla bile su vermediler
Dicle kenara çekilip yol oldu sana
Yezit yürekleri yakar atarken nara
Talihsiz bir oyuna gelmiş bahtı kara
Caniler nasıl kıydınız gül yüzlü yara
Sünni ve alevi kölen kul oldu sana
İslam piri seçilmiş erenler canlara
Koca Fırat boyanmıştı kızıl kanlara
Gaye şefaat etmekmiş inananlara
Arifler bağlama teller dil oldu sana
Gözleri su taşırmış savunduğu dine
Çaresiz kalmışız erenlerin derdine
Canımız feda şahı Hüseyin merdine
Fırtınası kopan dağlar çöl oldu sana
Dost erenlerin aşkı yakıyor özümü
Ağlaya ağlaya açamadım gözümü
Şahı merdan Ali’ye adadım sözümü
Dalın irem bağı diken gül oldu sana
Kader küsmüş yazılan kara yazısına
Ehli beyt dayanamaz yürek sızısına
Muhammed aşığı Ali’nin kuzusuna
Ahmet’in aktı gözyaşı sel oldu sana
Ahmet DEMİR